FARK YOK

Oğlumun doğumundan sonra birçok kişiden,nasıl fark var mı?hangi çocuğunu daha çok seviyorsun?hangisi daha uysal?erkekler çok beter olur yok kızlar şöyle olur böyle olur gibi talihsiz bir o kadar da can sıkıcı moral bozucu sorular geldi bana,zaten lohusa halimle birde onların bu sorularına cevap vermek beni ciddi anlamda bunaltıyordu.Kızımı normal doğumla oğlumu sezeryan doğumla kucağıma aldım,aralarında ki tek fark yalnızca bu olabilir,gerçi bundan bile pay çıkaranlar oldu elbet,kızını hemen kucağına aldın ama oğlunu 1 saat sonra acılar içinde aldın oğlan çok çektirdi değil mi?gibi sorular soran hayal gücü kuvvetli arkadaşlar da olmadı değil:)Hayır!normal doğumla kucağıma aldığım kızımı sezeryan doğumla kucağıma aldığım oğlumdan daha fazla sevmiyorum!her ikisinin de benimle buluşma anı aynıydı, zerre kadar bir ihtimal dahi yok fark olsun.Aynı aşk,aynı koku,aynı heyecan.

Kızım ilk gözağrım,beni anne yapanım onu daha fazla sevmiyorum dedim ama farklı seviyorum,küçük yaşta abla oldu sorumlulukları arttı,yeri geldi kardeşinden dolayı ikinci plana atıldı belki zaman zaman ezildi ama yeri hiç değişmedi değişemez de.Ben evlatlarımı birbirinden hiç ayırmadım bunu yapan yapabilen anne olduğunu da sanmıyorum.

Ben Zeynep Kızım Zehra Oğlum Hasan Emin,onlar Allah ın bana en güzel emanetleri,dilerim bu emanetleri hayırlı bir şekilde yetiştirebilmek nasip olur bana.

Ve son olarak onlar birbirlerinin en güzel hediyeleri iyi ki varlar.

BENİM ÇOCUKLUĞUM

Sıkıcıydı,koca bir apartman dairesinin en üst katındaydı,camdan dışarı bakınca sağım solum beton yığınlarıyla doluydu.O zamanlar benim için en yaşanılası yerdi gerçi,arkadaşlarım ailem herkes oradaydı ama şimdi düşününce nasıl bir çocukluk bu diyesim geliyor.

Biz İstanbul'un en güzel semtlerinden birinde yaşıyoruz, İstanbul'da köy hayatı öyle diyeyim size.Buraya ilk taşınacağımı duyduğumda öyle çok gelgitlerim oldu ki,öyle ya metropol bir yerden çık gel köy hayatı yaşa,sorumlusu olduğun koca bir bahçe,bakım bekleyen bir sürü ağaç,eşim her ne kadar çocukluğunu köyde geçirmiş olsa da belirli bir yaş dan sonra eğitimi için o da terk-i diyar etmiş memleketini bahçe namına hiçbir şey bilmiyor,beni hiç sormayın  zaten bahçe nin b sini dahi bilmem,ama sırf çocuklarım için topladık tası tarağı geldik buralara.

Zehra kızım buraya geldiğimizde tam 1 yaşındaydı tavuğu da ineği de ilk kez burada gördü,beklediğimden de çabuk adapte oldu köy hayatına öyle ki kısa süre içinde tam bir köy çocuğu oldu,meyvesini,sebzesini dalından kendi koparıp yedi,sabahları uyanır uyanmaz''anneciğim tavuklarımız bugün yumurta gönderdi mi?''diye soracak kadar da şanslıydı hem de çok!

Çocukluğum sıkıcıydı benim, işte bu sebepten bende çocuklarımla çocuk oluyorum bazen, tavuğumun yumurtasına seviniyorum,diktiğim, emek verdiğim tüm sebzelerimin meyvelerimin günden güne serpilip güzelleştiğini gördüğüm de, çocuklarım oyunlarının arasında acıkıp onları koparıp yediklerinde mutlu oluyorum.Mutlu bir çocukluk geçiremedim belki ama mutlu bir annelik geçiriyorum şükre sebep.

BEKLEDİĞİM AN GELDİ

Başlarda 2.çocuk için erken mi geç mi diye çok düşündük eşimle artılarını eksilerini hesaplayıp durduk sonra   karar verdik, evet Zehra çok iyi bir abla olabilirdi emindik bundan e hazır gibi de duruyordu velhasıl oğlumuza kavuştuk çok şükür bu sefer de acaba kızımıza haksızlık mı ettik keşke beklesemiydik deyip durduk pişman olmadık asla ama yer etti içimize, ilk çocuk 2.çocuğun gelmesiyle ezilir laflarına her ne kadar kulak asmıyor gibi görünsek de hep acabalarımız oldu elbette lakin bugün öyle bir noktaya geldi ki yavrularım beraber oynuyorlar evet evet baya baya oynuyorlar Zehra kardeşiyle oynamaktan oldukça memnun uyanacağı saatleri iple çekiyor oğlan zaten ablaya aşık sürekli gözü onda velhasıl bu durum en çok bana yaradı elbette evin işiydi yemekti derken herşeyi hızlıca bitirip kendime vakit ayırabiliyorum çok şükür bundan sonrası çok kolay ve güzel olacak inşallah yani kızıma dünyaları satın alsam belki kardeşinin varlığından duyduğu mutluluğu yaşatamam ona.Kızım ve oğlum birbirlerine gönderilmiş en güzel hediyeler bundan eminim artık.

Taptaze bir merhaba

Blog hayatıma uzun çok uzun bir ara vermiştim oysa şimdi ilk kelimelerimi yazarken bile kızdım kendime resmen özlemişim yahu!nasıl bu kadar uzak kaldım iç döküşümden neyse zararın neresinden dönersem kardır benim için, tekrardan herkese kocaman taptaze bir merhaba artık bende buradayım....